Departure and Arrival

De dag brak aan. Ik had goed geslapen en normaal ontbeten. Geen last van zenuwen. Alleen een beetje spierpijn in mijn nek; gespannen? Zou zeker kunnen. Maar mentaal was alles in orde. Het werd 16:00 en de motor van de auto was al gestart. Ik zei Sam, de hond, nog even gedag en toen kreeg ik toch een brok in mijn keel. Maargoed, daar hebben we min of meer overheen gelachen.

Eenmaal op Schiphol was het hartstikke gezellig. We hebben nog Vlaamsche frieten gegeten en een kop koffie gedronken en liepen toen naar de douane. Daar zei ik gedag. En weetje, natuurlijk is het niet leuk maar toch ook wel fijn. Ik voelde echt een soort warmte. Toch fijn als je zo merkt dat mensen van je houden en je gaan missen. Daarbijkomend ging ik een super avontuur tegemoet en voelde ik me een tough woman.

Inchecken en boarden gingen behoorlijk soepel als priority-reiziger. Niet in rijen staan en gematst worden met teveel bagage is een luxe. Maar niet alles ging snel. Voor de gate werden er niet zoals normaal snel kaartjes gescheurd maar werd je onderworpen aan een kruisverhoor. Om nerveus van te worden. Drie tellen later gaat ook nog het detectiepoortje piepen en word ik gefouilleerd. Tja, Israel, security, security, security. Na dit gepasseerd te zijn, kon ik nog een uurtje zitten. Ik kreeg het voor elkaar om een half uur met Stef te bellen dus de tijd vloog.

Ik zat als eerste in het vliegtuig en kreeg een Piper-Heidsieck Rosé Sauvage, een rose champagne aangeboden. Daar zei ik geen ‘nee’ tegen. Daarna boden ze een menukaart aan met luxe vliegtuiggerechten. Ik viel van de ene verbazing in de andere. Wat een service; ‘Wilt u een film kijken?’, ‘welke krant wilt u hebben?’, ‘zal ik uw glas bijschenken?’ en om de paar minuten kregen we weer een warm doekje of een snack. Desondanks duurde de vlucht lang. Van slapen is het niet gekomen.

Aankomst op Ben Gurion Airport ging van een leien dakje. Ik was weer als eerste het vliegtuig uit en liep voor de hele stoet reizigers uit. Het vliegveld was redelijk verlaten totdat ik weer op securitymedewerkers stuitte; weer een kruisverhoor. Ik had daarna snel mijn bagage en liep naar buiten. ‘Taxi?’. Illegale taxichauffeurs stonden al buiten de deur te wachten. Gelukkig zag ik de legale taxi’s al staan en heb toen die gepakt. Het was precies zoals ik verwachtte; er zat een oude man aan het stuur die geen aardig woord kon zeggen. Het was dus ook lange tijd stil. Na 20 minuten rijden was ik in mijn hotel. Om 3:45 gooide ik mijn spullen neer, stuurde twee smsjes en ging slapen.

Alleen reizen, het klinkt spannend maar het is een eitje. Voor ik het wist lag ik te slapen in een vreemd hotel (klein maar fijn), een vreemde stad en een vreemd land.