Arak festival in the beautiful Ashram desert.

Ik ben nog steeds lyrisch en als ik eraan terug denk, in ecstace. In plaats van naar Egypte ging ik naar het Arak festival in het zuiden van Israel, in de Ashram desert. Vier dagen peace, love and happiness. Ik wil terug.

Tijdens de studentdayparty kreeg ik een flyer in mijn handen gedrukt. Normaal gooi je die flyers weg, maar na een praatje met de man die flyerde kreeg ik er helemaal zin in! Hier moest ik heen. Zoeizo stond een feest in de woestijn nog op mijn lijstje en ik had nog maar een paar dagen te gaan in Israel.
Dani wilde me wel vergezellen dus ik moest tickets gaan regelen. Na een paar telefoontjes had ik afgesproken met de man die kaartjes verkocht in het centrum van Haifa. Nog een hele onderneming. Maar eindelijk elkaar ontmoet en ik had twee kaartjes in handen. Toen nog een telefoontje plegen voor vervoer. Er was een bus geregeld vanuit Tel Aviv naar de woestijn. Gelukkig maar, anders had het nog een hele onderneming geworden om daar te komen! We moesten namelijk het hele land doorcrossen.

Op vrijdag gingen we na een paar uurtjes slaap vroeg op pad. De nacht ervoor hadden we een studentenfeestje in een appartementje van studiegenoten, en dat konden we niet missen natuurlijk. We sloegen eerst negen liter water in en toen pakte we de bus. Toen naar Tel Aviv, daar twee uur lopen, lunchen en toen op zoek naar de bus. De bus was nergens te bekennen. Weer een paar telefoontjes. Gelukkig zagen we eindelijk een jongeman die ook ging en samen vonden we de bus. Die zat al helemaal vol toen we aankwamen. We namen plaats op de achterbank. Een goede keuze. Binnen een paar minuten hadden we al vrienden gemaakt en het werd een memorabele busrit; zes uur lang keuvelen, mensen die Arak dronken etc. etc. Ik zal niet in details treden. Uiteindelijk hebben we meer dan negen uur moeten reizen om bij het festival te komen.

Het festivalterrein was perfect. Het was een groene oase in de woestijn. Niet te groot, niet te klein. Erg sfeervol. We besloten even op ontdekking te gaan en daarna bleven we zitten kijken naar een soundcheck op het podium. Daarna begon het festival met een Shabbatchant. Het was prachtig; een band met wereldmuziek, halla en wijn voor iedereen. Daarna was er een goede reggeaband en toen begon het dansweekend. Na middernacht moesten we op zoek naar een slaapplek. We hadden geen tent, geen matje, geen kussen, alleen een dunne slaapzak. Op het kampeerterrein vonden we niet echt een geschikte slaapplek en na wat rondzwerven kwamen we terrecht in een verlaten tent op het festivalterrein. (waar we op de keiharde grond sliepen voor 3 nachten en we de volgende ochtend uitdreven...)

Maarja, slapen... daar kwam het maar barweinig van. Gelukkig was het niet gek om tussen alle chillende mensen in de chaitent in slaap te vallen of tussen een springend publiek bij een concert.
Echt, de sfeer was incredible. Iedereen was aardig, alleen maar mooie mensen. (Een beetje raar, maar wel lekker) Wat een beetje raar betreft. Dan zit je in de woestijn te relaxen, zie je opeens een naakte man langslopen. Een met de natuur, je snapt het wel.

De muziek was ook te gek. Veel reggeabands, hele goede! Allemaal israelies, dus er stonden niet te grote namen op het programma. De grootste naam was Balkan Beat Box; was echt een knaller. Ook was Tribeat er; instrumentale trance. En op maandagmorgen eindigde het festival met de beste psytrance die ik tot nu toe heb gehoord. Top line-up dus.

Naast dansen, hebben we veel gerelaxed in de chaitent. Beetje kletsen, beetje liggen... je snapt het wel. We zijn eenmaal in het zwemband gedoken en verder een beetje de woestijn ingelopen etcetera. Er waren ook wat standjes, dus wat sieraden kijken, sandalen passen en een lezing doen over Maya-sterrenbeelden. (Ik ben de Yellow Warrior; fearlessness, questions and intelligence; niet slecht!)

Het festival was erg alternatief. Geen vlees op het terrein, drie vuilnisbakken op een punt voor glas, plastic en verteerbare dingen, we moesten onze eigen bekers en borden afwassen en zo nog een paar dingen. En het werkte goed! Het festivalterrein was super schoon. Maar natuurlijk was dat ook omdat iedereen lekker op zijn blote voeten wilde dansen. Maar je zag zelfs geen sigarettenpeuken de grond liggen!

De maandagmorgen brak aan. Na twee uurtjes slapen na Balkan Beat Box werden we gewekt door de heerlijke pystrance beat. Om iets voor zessen sprintten we ons bed uit naar de woestijn om ons daar lekker wakker te dansen. Wauw. Iets voor de middag liepen we richting de uitgang om een lift te zoeken. We waren in het midden van de woestijn in het zuiden van Israel en het was bloedheet. Door de organisatie was geen vervoer terug geregeld. Maar gelukkig hadden we snel een lift; dezelfde jongeman die we als eerste in Tel Aviv ontmoette werd door zijn ouders opgehaald en wij konden mee. Perfect! Eenmaal in de auto reden door de woestijn voor uren en Dani en ik konden onze ogen echt niet open te houden. We zaten te vechten tegen de slaap omdat het onbeleefd zou zijn gelijk in slaap te vallen. Maar al snel waren we verdwenen. Na vier nachten vrijwel niet slapen, kan je moeilijk iets anders verwachten. Na iets meer dan vier uur werden we vlakbij Nazareth afgezet en wachtte we op de bus. Het was heet! Zeker 45 graden. Nog heter als in de woestijn zelf.

Uiteindelijk bereikte we voor de avond de campus. Wat een anticlimax! Het was zo geweldig in de woestijn, dat ik me gelijk neerslachtig voelde op de campus. Maar hier kon ik tenminste wel een douche nemen. Wat heb ik daar van genoten! Na vier dagen niet douchen en amper van kleding wisselen was ik pikzwart. Het douchewater bleef dan ook bruin! Het kostte wat schrobwerk voordat ik schoon was. Mijn haren waren na het wassen eindelijk geen dreads meer...  Na de douche lekker twee uurtjes geslapen, daarna opgestaan om mijn normale ritme te houden, gegeten en daarna een hele nacht goed geslapen. Ik ben weer de oude!

Ja, dit was echt een van mijn mooiste ervaringen in mijn 19,5 jaar. Peace, love and happiness; was het overal maar zo.