Purim-weekend

Bij deze een vervroegde post. Purim liep niet zoals gepland. Integendeel. Hierbij een kort verslag.

Er was een groot feest georganiseerd door de algemene studievereniging van de universiteit Haifa. Er was een locatie gehuurd met drie verdiepingen waar ze diverse soorten muziek zouden draaien. Er reden pendelbussen vanaf de campus naar de locatie in het centrum van Haifa. Nadat we ons verzamelden bij Eddie, stapten we rond elven verkleed de propvolle bus in. Een kwartiertje later stapten we uit... en daar begon de ellende.

Lea gleed weg bij het uitstappen van de bus en wilde zichzelf vastgrijpen. De bleef rechtop staan maar greep naar haar rechterschouder en vertelde me dat er iets niet goed zat; haar schouder was uit kom. We riepen om hulp maar niemand had medische kennis en al snel werd de ambulance gebeld. Na veelsteveel minuten kwam de ambulance en ging ik met Lea mee naar het ziekenhuis. (Eerste keer een ambulance van binnengezien, en dan gelijk in Israel!)

Eenmaal aangekomen zag ik een halfdode vrouw binnenkomen en vreemde doktoren rondrennen. Gelukkig kon Lea niet echt om zich heenkijken. Eenmaal binnen geparkeerd duurde het erg lang voordat er hulp kwam. Doktoren praatte niet met ons maar stopte wel injecties in Lea's arm. Ik zag hoe vies de unifrmen van de doktoren waren, ik zag open vuilnisbakken, bloedvlekken op bedden en overal stof neerdwarrelen. Ondertussen aaide ik Lea over haar been, praatte ik met haar voor afleiding en deed ik de conversaties met een de ambulancemedewerkers en politie. Lea verging ondertussen van de pijn en moest een rontgenfoto laten maken voordat er iets kon gebeuren. Na een uur werd haar arm goed getrokken in een vreselijk ranzige kamer. Toen Lea een kick gaf, zei de doktor haar niet tegen hem te schreeuwen en met een nors gezicht verliet hij na een paar minuten de kamer. Alles was te handelen behalve dat. Ik moest m'n woede onderdrukken. Die man zat tegen een burn-out aan of had andere persoonlijke problemen maar om mensen zo te behandelen... het liefst had ik hem geslagen. Na deze handeling moest er een andere rontgenfoto gemaakt worden. En toen werd het weer leuk... Haar bed werd de rontgenkamer uit geduwd en mij werd in een zin verteld haar ergens naartoe te brengen. Pardon? We werden weer aan ons lot overgelaten! Na al deze perikelen, belde ik, het was inmiddels 2 uur 's nachts, onze coordinatoren en de verzekeringsmaatschappij. Al dit geregel duurde ook nog even. Uiteindelijk hebben we zelf besloten het ziekenhuis te verlaten. Niemand keek op of om. Lea heeft zelf om medicatie moeten vragen, die ze later zonder enige uitleg of bijsluiter meekreeg. Het was een rare gang van zaken hier. Het was er vies, personeel onvriendelijk, geen goede sociale en geen goede medische behandeling. Ik hoop dat ik nooit geopereerd hoef te worden hier want dan heb je gelijk een infectie!

Dus, dat was mijn Purim. Het feest voor de campusbewoners dat zondag plaats zou vinden, is afgelast wegens te weinig animo dus dit is een ' rustig' weekend. We hebben veel op het strand gelegen. Dit zijn de eerste echte warme dagen. Het is rond de 27 graden. Het is hier heerlijk. Morgen weer een fieldtrip. 6:30 opstaan dus...

Volgende keer een algemene log want ik studeer hier ook nog. Ik heb snel wat foto's geplaatst. Goed zoeken want ze zijn niet meer zo goed geordend. Volgens mij moet je ' terug' klikken nu, pijltje naar links.

Lailah Tov!