Real Israeli experiences.

2 maart 2008 - Haifa, Israël

Ditkeer geen verhalen over mijn bezoek aan het 'Bierhaus', mijn nachtelijke bezoek aan de wafelbakker of mijn tweede echte voetbalwestrijd. (Jawel, ik ben Haifa's voetbalteam gaan supporten tussen andere schreeuwende Israeli's.) Ditkeer wil ik wat kwijt over serieuzere zaken.

Vrijdagavond begint voor de Joden Shabbat, het weekend. Ze moeten rust nemen en op vrijdagavond hebben ze het Shabbatdiner. In de Moadon wordt er op die avond ook gratis eten aangeboden aan studenten en ik ging er heen. Het was drukker dan ik had verwacht en ook onze Amerikaanse vrienden waren gekomen. Onze coole American homies waren ditmaal niet zo cool. (het is natuurlijk maar net hoe je cool definieerd, maar toch...) De meeste droegen een keppeltje en konden het gebed in het Hebreeuws opzeggen. Dit had ik nooit achter ze gezocht! Later op de avond was er een discussie over geld; money talks. Ik wilde wel even blijven luisteren. Het kwam erop neer dat delen belangrijk en vriendschap niet te koop was. Toen we (eigenlijk ze) uitgepraat waren kwamen de liedboekjes tevoorschijn en begonnen onze Amerikaanse vrienden en anderen Hebreeuwse religieuze liederen te zingen. Dit soort dingen had ik nooit van ze verwacht en ik zat het dan ook verbaasd waar te nemen. Maar, het was leuk om te zien! Ik heb nog zachtjes geprobeerd participerend te observeren door middel van meeklappen en af en toe een kreet te produceren.

Het is best vreemd dat een van de eerste vragen die men elkaar stelt bij een ontmoeting is; ben je Joods? Bij ons is religie het laatste waar je over begint bij een eerste ontmoeting. Je realiseert je snel dat je in the holy land bent hier. Het Joodse geloof verbindt mensen. Er is een soort van imagined community. Veel mensen kennen elkaar van een Joodse school in de VS of zomerkampen. Het grootste deel spreekt Hebreeuws of doet een poging tot. Eigenlijk raar dat ik hier ben. Ik geloof niet en heb geen band met dit land. Ik vraag me af of ik die ga krijgen. Ik denk eigenlijk van niet, daar moet je denk ik toch Joods voor zijn.

Dan nog een funny fact: ik kocht een collegeblok en die is hier volledig andersom. Je opent een boek hier van links naar rechts. Is logisch maar wel even wennen...

Foto’s

3 Reacties

  1. Pauline:
    2 maart 2008
    Dat moet inderdaad even wennen zijn! Maar het is natuurlijk wel echt cultuurproeverij
  2. ouders Elles:
    2 maart 2008
    Dit lijkt wel echt over de leer van mensen in groepen te gaan.... ofwel culturele antropologie. Wel interessant om dit mee te maken en te ervaren.
  3. Elly:
    2 maart 2008
    Ik had al even niet gelezen, maar het is echt leuk om je zo te kunnen volgen. Ik geloof best dat het aprt is om je mede-studenten dan in een andere hoedanigheid te zien. En als je een tijdje in het land bent zal je best een band krijgen. Ook al zal dat anders zijn dan de Joode mensen.
    groetjes, elly